អ្នកសារព័ត៌មានមានសិទ្ធិថតរូបនៅកន្លែងផ្សេងៗ តាមគោលការណ៍សេរីភាពសារព័ត៌មាន ប៉ុន្តែមានការកំណត់ខ្លះៗដូចខាងក្រោម៖
១. កន្លែងសាធារណៈ (Public Spaces)
– ផ្លូវសាធារណៈ សួនឧទ្យាន ឬកន្លែងសាធារណៈផ្សេងៗ៖ អាចថតរូបបានដោយសេរី លើកលែងតែមានការហាមឃាត់ជាក់លាក់ (ឧ. ព្រឹត្តិការណ៍ស៊ីជម្រៅ ឬការពារសុវត្ថិភាព)។
– ការប្រជុំសាធារណៈ៖ អាចថតរូបបាន ប៉ុន្តែត្រូវគោរពក្រមសីលធម៌ (ឧ. មិនរំខានសកម្មភាព)។
២.កន្លែងឯកជន (Private Property)
– ត្រូវទទួលការអនុញ្ញាតពីម្ចាស់កន្លែង៖ ដូចជាផ្ទះឯកជន ហាងដែលមិនបើកទូលាយ។ បើគ្មានការយល់ព្រម អាចនាំឱ្យមានបញ្ហាច្បាប់ (ឧ. ការឈ្លានពាន)។
៣.កន្លែងដែលមានការរឹតបន្តឹង
– តុលាការ ឬស្ថាប័នរដ្ឋ៖ អាចមានការហាមឃាត់ថតរូបដើម្បីការពារសុវត្ថិភាព ឬឯកជនភាព។
– តំបន់ស៊ីជម្រៅជាតិ៖ ដូចជាមូលដ្ឋានទ័ព ឬកន្លែងសម្ងាត់។
– ស្ថាប័នសុខាភិបាល និងសិក្សា៖ ត្រូវការការអនុញ្ញាត ដោយសារកត្តាឯកជនភាព។
៤. ការពារឯកជនភាព
– មនុស្សជាក់លាក់៖ ក្នុងប្រទេសខ្លះ តម្រូវឱ្យមានការយល់ព្រមមុនពេលបោះពុម្ពរូបភាពដែលអាចសម្គាល់អត្តសញ្ញាណបាន។
៥.កត្តាច្បាប់តាមប្រទេស
– សហរដ្ឋអាមេរិក៖ ការការពារខ្លាំងក្រោមរដ្ឋធម្មនុញ្ញវគ្គ១ (First Amendment) សម្រាប់កន្លែងសាធារណៈ។
– ប្រទេសផ្សេងៗ៖ អាចមានច្បាប់តឹងរឹងជាង ដូចជានៅអឺរ៉ុបដែលផ្តោតលើការការពារទិន្នន័យផ្ទាល់ខ្លួន (GDPR)។
៦. ស្ថានភាពអាសន្ន
– អាចមានការកំណត់បណ្តោះអាសន្នដោយអាជ្ញាធរ ដូចជាក្នុងពេលគ្រោះមហន្តរាយ។
ការព្រមាន៖
– បំពានលើឯកជនភាព៖ បើថតរូបដោយគ្មានអនុញ្ញាត និងបង្កផលប៉ះពាល់ អាចជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងបណ្តឹង។
– ពិនិត្យច្បាប់មូលដ្ឋាន៖ សិទ្ធិអាចខុសគ្នាតាមប្រទេស ឬតំបន់។
អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច និងសិក្សាច្បាប់ក្នុងតំបន់របស់ខ្លួន៕ ដោយ៖ លឹម សំបូរ